Sekrety muchomora: od rytuałów po talizmany
Muchomor: od rytuałów szamańskich do symbolu szczęścia🍄 🍄
Muchomor (Amanita muscaria) to grzyb mistyczny, który od wieków odgrywa ważną rolę w różnych kulturach na całym świecie. Znany ze swoich właściwości halucynogennych, był używany przez szamanów w licznych rytuałachdo komunikowania się z duchami i wchodzenia w stany transu. strong> Muchomor jest często przedstawiany w sztuce i literaturze jako symbol szczęścia. Ponieważ jednak jego spożycie wiąże się z dużym ryzykiem ze względu na jego toksyczność, należy dokładnie wiedzieć, jak go prawidłowo przygotować i spożyć, aby uniknąć niebezpieczeństw. Poniżej znajdziesz informacje jak prawidłowo przygotować i jakie korzyści płyną z mikrodozowania tego niezwykłego grzyba.
Należy zaznaczyć, że muchomorami zajmujemy się wyłącznie jako tematem naszych obrazów olejnych, a wszystko, co piszemy o rytuałach, ma wyłącznie charakter ciekawostki. dr. Magdalena Laabs i inż. Adam Laabs dzięki licznym podróżom po świecie, interesują się wierzeniami różnych kultur, ich postrzeganiem szczęścia, a także stosowanymi rytuałami i roślinami leczniczymi.
Przygotowanie i spożycie muchomora 🍄
Muchomor muchomor (Amanita muscaria) jest znany ze swoich właściwości halucynogennych, ale jego spożycie niesie ze sobą ogromne ryzyko ze względu na toksyczność. Poniższe informacje służą wyłącznie celom informacyjnym i nie należy ich traktować jako porady dotyczącej jedzenia muchomora. Przed przystąpieniem do mikrodawkowania należy skonsultować się z odpowiednim specjalistą.
Ważne jest również, aby uważać, aby nie pomylić muchomora z zieloną czapeczką śmierci, która może być śmiertelnie trująca.
1. Suszenie:- Proces suszenia: Suszenie muchomora jest jednym z pierwszych etapów przygotowania go do spożycia . Suszenie na poziomie około 60-70% pomaga rozłożyć niektóre toksyczne związki obecne w grzybach, takie jak kwas ibotenowy.
- Długie przechowywanie: Po wyschnięciu grzyby należy przechowywać przez co najmniej 2 miesiące. W tym czasie substancje toksyczne ulegają dalszemu rozkładowi, co zwiększa bezpieczeństwo spożycia.
- Kwas ibotenowy: Głównym związkiem toksycznym muchomora jest kwas ibotenowy, który powstaje podczas suszenia a przechowywanie przekształca się w mniej toksyczny muscimol.
- Proces: Dekarboksylację kwasu ibotenowego do muscimolu można przeprowadzić susząc grzyba w temperaturze można przyspieszyć do temperatury około 60°C.
3. Mikrodozowanie:
- Bezpieczne dawkowanie: Jedzenie muchomora w bardzo małych ilościach (mikrodawkach) może zwiększać ryzyko Zmniejsz zatrucie. Mikrodawkowanie oznacza przyjmowanie dawek subhalucynogennych, które mogą przynieść potencjalne korzyści zdrowotne, bez wywoływania pełnych efektów psychoaktywnych.
- Zalecenia: Przed rozpoczęciem mikrodawkowania należy zawsze skonsultować się z lekarzem lub specjalistą medycyny naturalnej.
Ostrzeżenia i środki
1. Toksyczność:
- Ryzyko zatrucia: Muchomor jest silnie trujący i dlatego niewłaściwie się go przygotowuje lub spożywa w dużych ilościach może powodować poważne objawy zatrucia, w tym nudności, wymioty, omamy, a w skrajnych przypadkach śmierć.
2. Brak standaryzacji:
- Zmienność zawartości toksyn: Zawartość toksyn w muchomorze może się różnić w zależności od lokalizacji , pora roku i inne Czynniki są różne, co utrudnia dokładne dawkowanie.
3. Porada lekarska:
- Rady ekspertów: Przed podjęciem decyzji o spożyciu muchomora należy zawsze skonsultować się z lekarzem lub należy skonsultować się z toksykologiem, aby uniknąć niebezpiecznych konsekwencji dla zdrowia.
Wersja uzupełniająca
Muchomor (Amanita muscaria) Teoretycznie po odpowiednim przygotowaniu, tj. suszeniu w temperaturze około 60 - 70% i długie przechowywanie, zmniejszające jego toksyczność. Mikrodawkowanie to metoda, która pozwala zminimalizować ryzyko zatrucia. Jednakże, ze względu na potencjalne zagrożenie dla zdrowia, przed spożyciem tego grzyba należy zachować szczególną ostrożność i skonsultować się z odpowiednim specjalistą.
„Dawka czyni truciznę” – Die Dosis macht das Gift
Prawo Paracelsusa brzmi: „Dosis facit venenum”, co w tłumaczeniu z łaciny oznacza „dawka czyni truciznę”. Oznacza to, że substancja, która w małych ilościach może być nieszkodliwa lub nawet korzystna, w większych ilościach może stać się toksyczna. Paracelsus, renesansowy lekarz i alchemik, podkreślał, że trucizną nie jest sama substancja, ale jej ilość.
Jak to mówią, wszystko jest lekarstwem lub trucizną – dawka robi różnicę. Zasada ta, znana jako Prawo Paracelsusa, stwierdza, że każda substancja może być korzystna lub szkodliwa w zależności od przyjętej ilości. Nawet substancje powszechnie uważane za zdrowe mogą stać się niebezpieczne, jeśli zostaną spożyte w nadmiarze. Przykładami są witaminy, które w dużych ilościach mogą być toksyczne, lub woda, której nadmierne spożycie może prowadzić do hiponatremii. Zrozumienie tej zasady pomoże nam podejść do odżywiania i zdrowia z większą ostrożnością, zwracając uwagę na prawidłowe dawkowanie każdej spożywanej substancji.
Zrozumienie toksyczności: ziemniaki, kawa i muchomory
Chociaż muchomor jest uważany za trujący, zwykłe ziemniaki również są trujące, ponieważ zawierają solaninę. Bez gotowania są szkodliwe dla naszego organizmu. Podobnie duża ilość soli lub kawy w dużych dawkach jest nie tylko szkodliwa, ale także toksyczna. Sekret tkwi w odpowiedniej dawce.
Ponadto wiele produktów codziennego użytku może być toksycznych w dużych ilościach. Na przykład czekolada zawiera teobrominę, która w dużych ilościach może być niebezpieczna, a orzechy brazylijskie zawierają dużo selenu, który w nadmiarze jest toksyczny. Nawet woda, tak niezbędna do życia, może powodować stan zwany zatruciem wodą, jeśli jest spożywana w nadmiarze. Zrozumienie i stosowanie zasady "dosis facit venenum" pomaga nam w odżywianiu i zdrowiu Ważne jest, aby bądź bardziej ostrożny i zwracaj uwagę na prawidłowe dawkowanie każdej spożywanej substancji.
